از یـاد می‌رود غـم من در کـنـار تو            دارم قـرار تـا که شـدم بـی‌قـرار تـو

از راه دور بردن نام تو هم شفـاست            حتی مسـیح کـرده تعـجـب ز کار تو

زنگـار می‌بـرد به خدا از قـلـوبِ ما            تا می‌وزد ز طـوس، نـسـیمِ بهـارِ تو

آری بهشت گرد و غباری ز صحن توست            طعـنه زده به جنت الاعلی مـزار تو

اهل بهشت از غم و رنج اند دور لیک            از غم رهاست هر که بود هم جوار تو

ایمن ز هر بلاست کسی که نشسته است            عمری به زیر چتر تو و سایه‌سار تو

(یونس) که غیر لطف ندیده است از تو چیز            بـا افـتـخـار جـان‌ کُـنـَد آقـا نـثـار تـو